Tandarts Michiel Buis nam in 1995 een solopraktijk over in het Gelderse Epe met 3000 patiënten. Bijna 25 jaar later leidt hij een grote groepspraktijk met 35 medewerkers, zeven tandartsen en zo’n 15.000 patiënten. Sinds 2007 is Centrum Mondzorg Epe onderdeel van Gezondheidscentrum Epe waarvan Buis hoofdaandeelhouder én verhuurder is. En neemt hij praktijken in de regio over.
Michiel Buis (Mondzorg Epe): ‘Ik wil de zorg bundelen en professioneler maken’
donderdag 26 september 2019
4 min
Michiel Buis omschrijft zichzelf als een ADHD-er en ziet dat als een voordeel. ‘Ik stuiter alle kanten op. In het begin zat ik gewoon vier, vijf dagen aan de stoel. In de avonden en in de weekenden ging ik er mee door en ’s nachts zat ik constant over mijn werk te malen. En ondertussen kregen we een gezin met vier zonen, in 4 jaar tijd. Dat liep ook lekker. Ik was een jonge hond, zo vol passie ging ik door. Ik had gewoon geen rem.’
Als jonge tandarts bekeek Buis (53) na zijn dienst en studies tandtechniek en tandheelkunde in welke omgeving hij zich gelukkig voelde. In 1995 kon hij in Epe, een sfeervol dorp op de noordelijke Veluwe, een oude praktijk aan huis overnemen na enkele maanden waarnemen. ‘Ik zat ineens met een hypotheek van een miljoen gulden en de rente stond op 6,5%. Ik heb toen direct alles geautomatiseerd en het verschil tussen particulier en ziekenfonds weggehaald. En een verschil gemaakt tussen gemotiveerde en niet-gemotiveerde patiënten.’
‘Verliefd op de geur van nat cement’
Enkele jaren later besloot Buis de bestaande praktijk te vervangen en een nieuwe met drie kamers te bouwen. ‘In 2001 hadden we een compleet vernieuwde praktijk en werkten we met zes man. Na een half jaar kreeg ik weer jeuk. Ik dacht toen: “Hoe mooi zou het zijn een gezondheidscentrum te bouwen, waarbij alle tandartsen bij elkaar zitten met daarnaast een reeks gezondheidsvoorzieningen voor de regio?” Met die visie was ik nog een paar stappen verder dan de omgeving hier.’
Een tandarts wordt niet opgeleid tot ondernemer, vindt Buis achteraf, maar bij hem nam de ondernemingsdrang steeds grotere vormen aan. ‘Mijn vrouw zegt altijd dat ik verliefd ben op de geur van nat cement. Op een gegeven moment dacht ik: “Ik ga weer bouwen”. Toen kwam ik een vriendje tegen, een ondernemer, die zei: “Laten we dat dan samen doen”. Dan ga je in gesprek met de gemeente en dan slaan je gedachten op hol. Ik wilde de zorg die hier op allerlei plaatsen zat, bundelen en professioneler maken.’
Zo ontstond in 2007 Gezondheidscentrum Epe, waarin naast de mondzorg organisaties als GGD Noord- en Oost Gelderland, Centrum voor Jeugd en Gezin, Thuiszorg Vérian en Bureau Jeugdbescherming onderdak vonden. ‘Het is ondernemerschap van de kouwe grond’, zegt Buis met een zekere bescheidenheid. ‘Al doende leer je het, met vallen en opstaan. Want ik ben er me echt wel van bewust dat ik niet alles kan. Tandheelkundig niet en ook organisatorisch niet. Op een gegeven moment ga je je tekortkomingen zien en denkt: “Goh, dat kan misschien iemand anders beter”. En dan kan je groeien. Toen heb ik er een financiële dame bijgehaald.’
‘Solopraktijken zijn een uitstervend ras’
Buis gaat intussen als ondernemer door en kijkt of hij praktijken in de regio kan overnemen. ‘Wat ik zie is dat solopraktijken in snel tempo verdwijnen. Het is gewoon een uitstervend ras. Dat komt doordat de zorgvraag anders is geworden. We zitten met veel meer organisatorische dingen, randzaken, administratie, personeelsbeleid, protocollen, begrotingen, investeringen. Het mooie aan de zaak: omdat je veel meer in je patiënten investeert, kan je er ook veel meer uithalen, omdat dat de wens van de patiënt is. Je maakt een zorgplan, een zorgdoel en werkt daar samen naartoe.’
U heeft al vijf tandartsenpraktijken in de regio overgenomen. Waarom? ‘Ik heb zojuist een praktijk in Heerde overgenomen en kort geleden een praktijk in Epe. We ontzorgen de vroegere praktijkhouders. Ik koop alles, ik betaal meer dan de norm. Waarom? Ik hoef niet verder te investeren hier en hoef de praktijken alleen over te nemen. Ik neem de patiënten over. Willen ze dat ik het pand overneem, dan neem ik het pand ook over. Desgewenst neem ik alle inventarissen over, en die schenken we dan aan de landen in de Derde Wereld. Dat gaat absoluut niet met het mes op de strot. Maar waar het om gaat, is dat diegene die ik overneem, voor mij ambassadeur wordt.’
Dit is een gedeeltelijke voorpublicatie van het interview met Michiel Buis, dat in MedischOndernemen 3 verschijnt
Reactie toevoegen