Patiënten snappen het soms gewoon niet

Als fysiotherapeut, maakte ik mij vaak boos als patiënten therapieontrouw waren en hun oefeningen halfbakken uitvoerde. Ik gaf patiënten vaak ‘huiswerk’ mee en liet ze thuis oefeningen doen om zo hun herstel te bevorderen. Ik nam de ‘huiswerkoefeningen’ tijdens de behandeling met hen door, zodat ik het vertrouwen had dat zij wisten hoe ze de oefeningen moesten uitvoeren.   Als ik dezelfde patiënten de volgende keer weer zag, merkte ik vaak op dat ze de oefeningen niet correct konden demonstreren. Mijn aanname was dat zij hun oefeningen thuis niet hadden uitgevoerd omdat zij dat niet wilden.

‘Ver van mijn bed show’

Nu denk ik dat ik vaak niet duidelijk genoeg was over het ‘waarom’ van het uitvoeren van oefeningen. Ik legde niet vaak genoeg de connectie tussen een verzwakte spiergroep en het dagelijks leven van een patiënt. Hoewel het de patiënt zelf betrof, was mijn theoretische onderbouwing van een oefening vast een ‘ver van mijn bed show’ voor de patiënt zelf, waardoor zij weinig waarde aan de oefeningen hechtten.

Twee vragen voor tandartsen, mondhygiënisten en assistenten

Binnen de mondzorg krijgen patiënten vaak instructies over hoe zij moeten poetsen en stokeren. De mondhygiënist, preventieassistent of tandarts weet haarfijn uit te leggen wat stokeren en poetsen doet, maar legt hij of zij wel altijd voldoende uit wat het voor een patiënt inhoudt als je stokert of beter poetst?

Tandartsen, assistenten en mondhygiënisten zouden zich altijd de volgende twee vragen moeten stellen:

• Kan mijn patiënt mijn theoretisch verhaal in zijn of haar dagelijks leven plaatsen?
• Is mijn verhaal herkenbaar genoeg voor de patiënt om er iets mee te doen?

Hoe weet je of de patiënt het ‘waarom’ begrijpt?

Als interim-praktijkmanager  adviseer ik praktijkhouders over het optimaliseren van hun bedrijfsvoering. Ik behandel geen patiënten meer. Toch bevind ik mij in situaties waarin ik moet checken of ik duidelijk genoeg was.   Ik wil bijvoorbeeld weten of een praktijkhouder begrijpt wat ik met een bepaalde ‘oplossing’ voor zijn of haar probleem bedoel. Daarbij luister ik naar mijn gevoel én naar de non-verbale communicatie van de praktijkhouder.

Als mijn gevoel mij zegt dat de praktijkhouder mijn ‘oplossing’ niet begrijpt, heb ik het vooral niet nogmaals over de praktische oplossing, maar over het ‘waarom’ van de oplossing.   Indien ik merk dat de praktijkhouder actief deelneemt in het meepraten over het ‘waarom’ van de oplossing, weet ik dat ik duidelijk genoeg ben geweest in het uitleggen van het ‘waarom’.

Roberto Lamsberg, eigenaar Dental Center Management