Klimmen tegen kanker: ‘Zin geven aan iets dat schijnbaar zinloos is’

dinsdag 10 september 2019

timer 4 min

Ongeveer 20 jaar geleden zijn Loes en ik de Mont Ventoux opgereden, langzaam in de eerste en tweede versnelling. Het machtige uitzicht vanaf de top herinner ik mij nog altijd. Nu zijn we terug en zien de kale top in de verte glinsteren. Na een half jaar intensief trainen met de Toon Toppers gaat Loes naar de top klimmen. 26 kilometer omhoog. Het moet kunnen, maar het blijft spannend. Zij moet het doen.

De voorbereiding was intensief en optimaal gecoacht. Veel aandacht voor het materiaal, de beste schoenen, kousen, camel-bag en kleding. Pas het vijfde windjack is goed genoeg om mee naar boven te gaan. De medisch specialist geeft haar zijn zegen. Er zijn 15 lopers en 10 wielrenners bij de Toon Toppers. Een ervaren team van begeleiders en enkele supporters, zoals ik. Nog een paar dagen lichte trainingen en dan zijn de lopers aan de beurt.

Heilig gebeuren

De Stichting Grootverzettegenkanker opent voor de honderden deelnemers het inmiddels heilige gebeuren. De regels en de rituelen staan vast. Bij de opening is het al direct heel emotioneel. Foto’s van Wessel, een moedig kind dat de kanker toch niet heeft mogen overleven. Het raakt aan ieders persoonlijke verhaal. Overal tranen.

Partners verloren

In het huisje wordt de uitrusting klaar gezet. Ook drinken en proviand. Dan vroeg slapen, anders wordt de nacht te kort. Loes ligt nog lang wakker. Ik luister tot haar ademhaling zich automatiseert. We zitten met zijn vijven in een klein campinghuisje. Gerrie en Wiel gaan lopen, zoals Loes. Ze hebben beiden hun partner verloren, elkaar gevonden en gaan 11 oktober trouwen. Frien gaat op donderdag lopen en op vrijdag fietsen. Na het verlies van zijn echtgenote, leerde hij een nieuwe partner kennen, die ook weer aan kanker overleed. Nu leeft hij alleen. Ik help ze ‘s morgens met ontbijt en de laatste voorbereidingen.

Wending in het leven

Om 7 uur vertrek met bussen naar Sault, waar om 8 uur de start plaatsvindt. Om 13.00 uur moet Loes het Chalet Reynard zijn gepasseerd, anders mag ze niet verder. Daar begint de heftige klim van de laatste 6 kilometer. Er staat een sterke wind, windkracht 7 aan de top. Als het maar niet wordt afgelast zoals 2 jaar geleden. Want iedereen komt hier met een intentie. Het moet voor velen een wending in hun leven zijn. Hoe dan ook.

Schijnbaar zinloos

Nauwelijks geslapen probeer ik zelf nog even te relaxen, nu ze zijn vertrokken. Dan samen met Thea en Henk de lopers achterna. Eerst naar Sault, dan de weg naar de Mont Ventoux op. Na 7 kilometer passeren we Loes. Ze loopt alleen. Nu is het ieder voor zich en God voor ons allen. Zit er een religieuze dimensie aan dit lopen? De berg Sinaï, de berg Ararat, de Olympus, en vele andere bergen spelen een rol in ons collectieve geheugen. Zingeving aan iets dat schijnbaar zinloos is, leven met kanker, leven en dood.

Opgeven is geen optie

Ik parkeer wat verderop en loop Loes tegemoet om een stukje samen op te lopen. Ze loopt in haar eigen ritme en lijkt afgesloten. Ze doet haar proces. Na een aantal keren haar te hebben aangemoedigd, zie ik haar samen lopen met Maria. Ze hebben dezelfde bouw en lopen zonder veel te zeggen in dezelfde cadans. Samen zullen zij de top halen. We zitten te wachten bij Chalet Reynard, op 20 kilometer. Het is koud en we hebben eigenlijk handschoenen nodig om onze cappuccino te drinken. Het waait hard, en aan de top nog meer. De verhalen gaan over de mensen die er bij hadden moeten zijn. Iedereen mist wel iemand. Ik denk aan Jan Caris, die hier omhoog fietste, terwijl hij terminaal was. Opgeven is geen optie, zei hij.

09-09-2019, Mirabel et Blacons

Thieu Heijltjes

Deze blog is deel 2 van een serie over de beklimming van de Mont Ventoux. Lees ook: Lopen tegen kanker, Stichting Mont Ventoux: Loes Heijltjes en Toon Hermanshuis Weert