Gideon de Haan: ‘Eindelijk terug naar normaal’
Zo normaal is het natuurlijk nog niet; nog steeds is er triage voor de afspraak, we hanteren eenrichtingsverkeer in de praktijk, anderhalve meter regel bestaat nog steeds en we vragen patiënten om hun handen te reinigen bij in- en uitgang. En natuurlijk stappen we probleemloos over op beeldbellen bij snotterklachten.
Klinkt als...
Voor me zit een tiener verwezen door de huisarts. Op de verwijzing lees ik enkelklacht met als toevoeging dat er wat spanning en angst voor bewegen is. Ze vermoedt psychosomatiek. Of ik hem verder kan helpen. Al pratende komen klachten, symptomen en de oorzaak aan de orde. Naast de verwachte symptomen bij een enkelklacht als pijn, zwelling en moeite met lopen meldt de tiener ook klachten die niet zo voor de hand liggen bij de genoemde enkelklacht. Hij vertelt ook over benauwdheid, hartkloppingen en een vervelend hoestje. En de angst om te lopen omdat hij af en toe slappe benen heeft. Bij mij beginnen alle Covid-bellen te rinkelen.
Aap uit de mouw
De tiener vertelt me verder last te hebben van derealisatie. Oh, zeg ik met zichtbare verbazing. Het komt niet iedere dag voor dat een patiënt me met deze term weet te vertellen dat grip op de werkelijkheid één van de problemen is. Hij had het opgezocht op google op zoek naar een verklaring van signalen die hij voelde. Dit paste het best bij wat hij af en toe voelde. Daar werd hij dan angstig en kortademig van, wat hartkloppingen gaf.
Na enig doorvragen vertelt hij me over het lachgas dat hij heeft gebruikt. Het begint bij ‘een keertje’, daarna geeft hij toe dat het eigenlijk ‘meerdere keren’ is geweest, en uiteindelijk geeft hij schoorvoetend toe dat hij met vrienden tijdens het chillen ‘best veel’ lachgas gebruikt. Hij schiet meteen in de verdediging en vertelt dat chillen best kan; jongeren kunnen immers helemaal geen Corona krijgen. Op een drukbezocht parkfeest is hij na zo’n lachgas sessie door zijn enkel gegaan. Hij kan het zich niet meer precies herinneren.
Terug naar normaal
Mijn aanpak voor zijn angst voor bewegen na een enkelkneuzing krijgt door deze ontboezeming een bijzondere wending. Hij blijkt bij de huisarts niet zo openhartig te zijn geweest als bij mij. Ik vertel hem over de risico’s van lachgas. We maken de afspraak dat zowel hij als ik contact opnemen met de huisarts om met elkaar een goede aanpak te starten voor zijn bijzondere klachten.
Ik train met hem een eenvoudige ademhalingsoefening om te kunnen ontspannen en zijn angst te beteugelen en we maken een vervolgafspraak in de praktijk. Het is niet de eerste keer dat ik te maken heb met dit soort problematiek en ik besef eens te meer dat dit ook onderdeel is van het ‘terug naar normaal’.
Door Gideon de Haan, psychosomatisch fysiotherapeut en locatiemanager bij FysioHolland bv, Locaties Den Helder, www.fysioholland.nl, g.dehaan@fysioholland.nl LinkedIn. ' Onze praktijk waakt enorm over de privacy van patiënten en anderen. Voor deze blog put ik uit alle gesprekken die ik wekelijks heb met verschillende mensen, patiënten en collega’s, en daar maak ik nieuwe verhalen van. Iedere mogelijke gelijkenis met mensen uit mijn werkwerkelijkheid berust daarom op toeval.'
Wilt u ook op de hoogte blijven van Medisch Ondernemen? Schrijf u hier in voor onze nieuwsbrieven Eerstelijn en Mondzorg.
Reactie toevoegen