Blog: Toe Zucht …..

Op de Middelbare school zagen de leraren in de pauze op het schoolplein erop toe dat het kattenkwaad binnen de perken bleef en mochten de vijfdeklassers van de HBS buiten het hek. Roken was toegestaan. Daarop werd ook weer toegezien door –rokende-leraren. Dodelijk ongezond toezicht.

Tijdens de studie werd er toegezien op de manuele vaardigheden, zorgvuldig gestampte kennis. Geen onderwijs in bed- en chairsidemanners. Op de sociëteit hield de Commissie toezicht op het zaalleven, de correcte kleding. Mores dienden met harde hand te worden nageleefd, onder luid gezang “Geef ons de Heeren terug die nog weten wat Heeren zijn”. Het gepercipieerde studentenkasteel, een mix van 'Hoe heurt het eigenlijk' en vrouwonvriendelijk imponerend haantjesgedrag, volle bokalen en groepsdwang.

Eenmaal afgestudeerd was de dokter in het vrije veld koning in eigen paleis. Velen voelen zich geleid door de eed/belofte, een leven in dienst van de patiënt die hem vertrouwde. IGZ belichaamde het Staatstoezicht op de Volksgezondheid. Tuchtcolleges corrigeren achteraf in de hoop dat anderen in het veld leren van gepubliceerd repressief toezicht.

Waar ging het fout? Wanneer werd er massaal losgezongen? Het is lang niet meer het corporale netwerk. Parmantige zelfingenomenheid is gedemocratiseerd. Iedereen beheerst het kunstje van luchtbakken, in Maserati’s en Leaselaarzen door de porseleinkast denderen van de publiekgefinancierde instellingen. Ooit was small overzichtelijk beautifull, maar de hedendaagse hanen zijn megahanen. De patiënt als toezichthouder? Vergeet het maar. Hij is gereduceerd tot klant met debiteurennummer. Zijn naam en achtergronden, diepere wensen? Niet-declarabel tijdverdoen. Het moet groot, groter, grootst. Megabedrijven verworden tot een maligne gezwel waar geen toezichthouder controle, laat staan grip, op heeft. De cyclus: Fuseren, Fusilleren van overbodigheid en Failleren.

Het is de nieuwe wet van Murphy: Toezichthouders falen. Falen is de norm, de handdruk volgt toch wel. Het is niet alleen het peerd van Ome Loek H. dat dood is. Mega Vita, megalo mea culpa. Laissez faire wordt gedefinieerd als “laa maar waaie”.

Zoals geleerd vroeger: we kijken met de armen over elkaar toe, en zeggen pas iets als het ons gevraagd wordt. Verder kijken we nog steeds het raam uit.

Kwaliteitseisen aan toezichthouders, wanneer? Old Boys Nietwork.

Bart Admiraal

@AdmiraalBart