Er zit een wondje op m’n voet dat maar niet weggaat. Slechte doorbloeding in verband met veel zitten, denk ik. Toch maar even naar de huisarts. Hij raadde me aan om naar een podotherapeut te gaan. Podo is voet, dus daar kon ik weinig tegen inbrengen, hoewel ik wel aan m’n maximale hoeveelheid behandelaars zit, vind ik. Bel ik ze op, is het toch meer gedoe dan ik dacht en hoopte.
Blog: Niet doen
donderdag 13 april 2017
3 min
Pas over drie weken(?!) plek. En beginnen met een intake van een uur (à huppeldepup euro per uur werd er bij verteld). Dat is oké, maar ik wíl geen intake van een úúr!
“Ja, maar we kijken dan ook meteen of u zooltjes nodig heeft enzo..”
“Heb ik niet en wil ik niet, er zit een wondje ..."
“Wij beginnen met iedere nieuwe patient met een intake.”
Tsja, dan niet.
Krijg ik ‘s avonds ook nog een discussie met m’n vrouw. Zij heeft een grote mondhygiënistenpraktijk en begint ook niet ‘zomaar’ aan een patiënt. Euh, oke, ik snap dat je een totaalplaatje van de mond wilt hebben en een medische anamnese voor je een enkele pijnlijke kies aanpakt, maar dat ligt bij m’n tenen toch anders, of zie ik dat verkeerd?
Het riekt (tenen?) een beetje naar meer werk binnenhengelen, toch? Zoals de halfjaarlijkse controle bij de tandarts, terwijl je nergens last van hebt. Ik heb tegen het eigen risico gestemd hoor, maar voordeel ervan is wel dat je dit soort dingen niet over je heen laat komen als je zelf moet dokken, denk ik. Hoewel in mijn geval het hier niet om geld gaat, maar om die zorg die ik helemaal niet wil. Die betutteling. M’n auto die gaat mekkeren als ik m’n riem niet om doe. Eén piepje, prima ... “u bent uw riem vergeten, baas!” ... maar je kan het niet eens uitzetten. Aaargh!
Gevoelig puntje, oke.
Maar wat ik wil zeggen: dring me niet iets op wat ik niet wil. Laat mij hoe ik iets hebben wil. Of zoals Tenacious D.: “Don’t offer me anything, just listen to my order." Naast irritant vind ik het ook gewoon onfatsoenlijk.
Dus: (medisch) ondernemer, niet doen!
Joost Overbeek
Reactie toevoegen