Blog: MOOI

woensdag 5 augustus 2015

timer 2 min

Ergens is op de een of andere manier het idee ontstaan dat als je ziek bent ‘mooi’ er niet meer toe doet. Dat je dan belangrijkere dingen aan je hoofd hebt. Is dat zo? Van de lelijke schilderijen bij de huisarts, de Crocs van de verpleegster en de vormgeving van vrijwel alle medische hulpmiddelen, knap ik niet echt op. Maar moet dat ook eigenlijk wel?

Mooi is ook niet zalig- (laat staan beter-) makend. Voor de crisis was er zo’n periode dat alles bij iedereen mooi moest zijn. Het koffiezetapparaat, de badkamer, de fiets, de kinderen ... om maar eens wat te noemen. De Marie Claire, de Living, Jamie’s kitchen etc etc. Allemaal van die stijlfascistische blaadjes en programma’s.

Ik ben er op, vrij voor de hand liggende, soort van medische momenten een paar keer ingetrapt. Bij de totstandkoming van de nieuwe aanbouw, toen we besloten beneden te gaan slapen, bijvoorbeeld. Het is prachtig geworden hoor, maar op een aantal punten had ik ‘nee’ tegen mooi moeten zeggen en puur voor praktisch moeten gaan (zoals de ergotherapeute me natuurlijk allang had verteld).

Steven, de architect, is een supertoffe gast die heel goed werk heeft verricht, maar die van mij het woord ‘prima’ niet trok.

“Vind je het mooi om dit zo en zo op te lossen?’

“Ja, prima.”

Prima vond hij een soort halfslachtig ‘goed genoeg’, waar hij geen genoegen mee kon nemen. Ik wel. Mooi genoeg is mooi genoeg, per slot van rekening.

In handig en praktisch moet je geen concessies doen, weet ik nu. Mooi is maar een vinger lang!

Kleding moet warm zijn en/of lekker zitten. Bankstel idem.

Keuken, badkamer, auto. 1. functioneel ... hele tijd niets ... 2. mooi.

Als er dan toch iets mooi moet zijn in huis...iets waar ik telkens weer vreselijk van opknap. Dan m’n vrouw.

Check.

Joost Overbeek

www.overburen.nl